Święto Godowe

22 grudnia to bardzo istotna data w słowiańskim kalendarzu.
Etniczni Słowianie w tym dniu obchodzą Święto Godowe zwane również Szczodrymi Godami oraz Szczodruszką, przypada ono w dzień przesilenia zimowego. Według pradawnych wierzeń noc zasnuła dzień mrokiem, złem, które zaczyna ustępować z wydłużającym się dniem.
Złe moce odchodzą wraz z nocą, która staje się coraz mniej mroczna. Gdy słońce wygrywa z nią,
w ludzkich sercach budzi się nadzieja na lepsze, zaczyna dominować optymizm i obopólna radość.
Święto Godowe u rodzimowierców kiedyś i dziś wpisuje się jako początek roku nadziei, słońca oraz liturgii.



Obchody Szczodruki mogą trwać kilka dni, rodziny dzielą się między sobą chlebem, dzieci obdarowuje się orzechami. W dawnych czasach dużą uwagę poświęcano bliskości ze zmarłymi.
Na cmentarzach palono ogniska i uczęszczano w rytualnych biesiadach, z biegiem lat spotkania przeniesiono do swych domostw.
Jest i miejsce na wróżby: nakrywano stoły słomą i losowano słomki aby sprawdzić komu los będzie przychylny, miało to również odstraszać złe duchy. Przewidywano jaka będzie w kolejnym roku pogada
i czy będzie ona sprzyjająca zbiorom. W każdym domu musiał znaleźć się snopek siana, ładnie ozdobiony suszem owocowym, od XIX wieku zastąpiono dekorowanie żyta choinką – zwyczaj ten przybył z Niemiec.
Święto Godowe to nie tylko magia słońca i nocy, ale również kolędowanie. Chodzono od domu do domu z maszkarami. Wiele słowiańskich obyczajów można odnaleźć w symbolice chrześcijańskiego Bożego Narodzenia, kładzenie siana pod talerz, kolędowanie oraz ubieranie choinki.