Międzynarodowy Dzień Dziedzictwa Językowego

21 lutego przypada Międzynarodowy Dzień Dziedzictwa Językowego.
Święto to powstało z inicjatywy UNESCO w 1999 roku, upamiętniając śmierć studentów w Dhace. Zginęli oni w Bangladeszu w 1952 roku broniąc swego języka, domagając się by język bengalski stał się urzędowym.
Inicjatywa ta ma na celu ochronę różnorodności językowej tak by zachować jej kulturalne korzenie. Szacuje się iż na świecie w użyciu jest ponad 6,5 tysiąca języków. Jednak scenariusz nie jest już tak różowy, optymiści szacują że tylko połowa z nich przetrwa do końca XXI wieku.
Językoznawcy nie są w stanie podać dokładnej liczby języków, spierając się czy dialekty pod nie podciągnąć.
Do najbardziej znanych i uznanych za języki ojczyste zaliczamy pod względem użytkowników:
mandaryński (1170 mln),
angielski (1135 mln),
hiszpański (450 mln),
arabski (350 mln) – wg danych UNESCO z 2008 r.
Do najbardziej zagrożonych wyginięciem języków należą:
język aborygenów, afrykański, plemion Indyjskich z Andamanów.
Wynika to z tego, iż po śmierci ostatnich ludzi z plemion, ginie ich język, który kultywowany był jedynie w mowie. Dbałość o kultywowanie tradycji krasomówczych potrafi dać również odwrotny skutek – w Walii dzieci uczą się angielskiego i walijskiego – z tego ostatniego radzą sobie lepiej niż rodzice.
Ginący język hebrajski dostępny dotąd w żydowskiej liturgii przechodzi swoją drugą młodość. Powstanie państwa Izrael przyczyniło się do całkowitego rozkwitu – zaczął dominować w szkołach, stając się nieoficjalnie urzędowym.
W 2012 roku w Polsce Narodowe Centrum Kultury i Rada Języka Polskiego stworzyła kampanię „Ojczysty – dodaj do ulubionych” mający podnosić świadomość Polaków, krzewienie polszczyzny na każdym kroku, nie zamienianie jej obco brzmiącymi zwrotami. Od 21 lutego 2013 roku ruszyła kolejna kampania wspierana przez prof. J.Bralczyka, H.Sawka, J. Bryndala pod nazwą „Język polski jest ą – ę” – ma ona na celu zwrócenie uwagi na poprawną wymowę znaków diakrytycznych i używanie charakterystycznych liter.
Więc niech „Chrząszcz brzmi w trzcinie” bo język polski z tego słynie.