Dzień Kobiet

8 marca obchodzimy Międzynarodowy Dzień Kobiet.
Kojarzące się z minionym systemem oraz goździkami święto przyjęło się znakomicie nie tylko w Polsce. Ma ono obecnie inny wydźwięk niż w latach ubiegłych, kobiety mają swoje prawa, wiedzą czego chcą. Nie ukrywają się w cieniu mężczyzn, walczą o swoje prawa podczas różnego rodzaju happeningów. Polskie feministki tego dnia wychodzą na ulice większych miast domagając się równości obojga płci.

Skąd pomysł Dnia Kobiet?

Pierwsze wzmianki sięgają starożytnego Rzymu, gdzie obchodzono Matronalia. Matrony – zamężne kobiety udawały się do gajów oliwnych modląc się do bogów o szczęście w małżeństwie, składając w darze kwiaty. Po gorliwych godzinach modlitw wracały do swych domów aby przygotować ucztę dla swych niewolników. Mężowie obdarowywali swoje żony prezentami oraz dbali o zaspokojenie każdej z zachcianek.
Za początki Międzynarodowego Dnia Kobiet uważa się wydarzenia z 28 lutego 1909 roku. Kiedy to na ulice Nowego Jorku wyszły pracownice zakładów odzieżowych domagając się uzyskania takich samych jak mężczyźni praw polityczno – ekonomicznych oraz sprzeciwiając się wyzyskowi i pracy ponad swoje siły.
Kobiety w wyszły na ulice, doszło do licznych zamieszek w trakcie których zginęła duża liczba strajkujących. Socjalistyczna Partia Ameryki ustanowiła obchody święta na 8 marca – i jest tak od 1910 roku. W tym samym roku Międzynarodówka Socjalistyczna w Kopenhadze również przyjęła pomysł święta. Podczas konferencji w Parlamencie Fińskim przedstawicielki 17 państw podpisały się pod tym pomysłem. W 1911 roku Międzynarodowy Dzień Kobiet obchodzono również w Austrii, Danii, Szwajcarii i Niemczech.
Lata 1913/14 przynoszą nam liczne kobiece protesty wobec wojen na świecie. W 1917 roku Dzień Kobiet dociera do Rosji. Aż trudno uwierzyć, iż to kobiety domagające się „chleba i pokoju” przyczyniły się w głównej mierze do wybuchu rewolucji lutowej. Po odejściu od władzy cara Mikołaja II Romanowa tymczasowy rząd przyznał kobietom prawa wyborcze. Kobiety mimo przyznania im praw szły dalej i tak za namową Aleksandry Kołłontaj przyjęto datę 8 marca za oficjalne już narodowe święto w Rosji.
Od 1965 roku w Rosji Dzień Kobiet jest dniem wolnym od pracy aby upamiętnić sowieckie zasługi płci pięknej w budowaniu komunizmu.

Jak świętujemy obecnie Dzień Kobiet?

Sklepikarki w kwiaciarniach i na straganach zacierają ręce, gdyż od samego rana panowie kupują swym matkom, żoną, koleżanką kwiaty (najczęściej tulipany) oraz czekoladki.
W Rumuni święto to jest tak samo ważne jak dzień matki, kiedy to dzieci drobnymi upominkami obdarowują swoje mamy i babcie.
Po rozpadzie Związku Radzieckiego w Armenii obchodzi się święto Piękna i macierzyństwa, które łączy się ze zwiastowaniem w kościele ormiańskim. We Włoszech natomiast panie dostają od swych mężczyzn gałązki akacji srebrzystej.
Dobrym rozwiązaniem świętowania tego dnia są przyjęcia tylko dla kobiet – fajnie wymyślili to Portugalczycy oraz Rumunii. Niestety święto to ma i zły wydźwięk, przyczyniło się do aresztowań i aktów przemocy nad kobietami, które broniły swych praw w Teheranie. W Polsce było to nad wyraz komunistyczne święto, kobiety czynu, przodowniczki pracy dostawały goździka, rajstopy, ręczniki, mydło czyli towar deficytowy. Można było tego dnia uzupełnić braki w domowych szufladach. Obowiązkowe były marsze, apele w szkołach, zakładach pracy, wieszano portrety kobiet czynu, które według Wł. Gomułki przyczyniły się do rozwoju gospodarki.
Tam gdzie się wszystko zaczęło w 1945 roku ONZ podpisało Kartę Narodów Zjednoczonych potwierdzającą równość na linii kobieta – mężczyzna, propagując szerzenie praw na całym świecie.
Reasumując – Dzień Kobiet to nie święto tulipana i słodkich czekoladek ale walki o swą godność, poszanowanie praw i równość na w każdej dziedzinie życia.
My Polki nie musimy walczyć – jesteśmy Wielkie a jeśli panowie praktykują komunistyczny zwyczaj nie będziemy odmawiać słodkości ani kwiatów.