Dzień Dyskordii

2 marca przypada dość kontrowersyjne święto – Dzień Dyskordii.
Dwóm Panom zachciało się bawić w twórców religijnych i tak to w 1958 roku K. Thornley oraz G. Hill wymyślili nowy nurt – Dyskordianizm.
Był on niczym innym jak reakcją na poglądy opierające się na wierze i tradycji w oparciu o zdroworozsądkowe reguły. Sama nazwa wywodzi się od rzymskiej bogini Eris. W religii tej w sposób prześmiewczy wprowadzone są elementy zachodniej filozofii jak i buddyzmu, taoizmu. Przez niektórych nazwana jako zen dla okrągłookich.
Dyskordianie uważają, że nie ma prawdy ani fałszu w twierdzeniach, wszystko ma sen albo go nie ma. Tak samo ludzie mogą być fałszywi jak i nie fałszywi, mówić i działać z sensem jak i bez sensu.
Rzeczy święte nie stanowią dla nich nic nadzwyczajnego, są lub ich nie ma – to nie ma znaczenia.
Jak twierdzą wszystko może być poddane wątpliwości przez innych oraz wyśmiane. Jednak to ostatnie stanowi drogę do szczęścia – śmiech to zdrowie i droga do szczęścia.
To co my nazywamy bałaganem i chaosem, sprowadza się do twórczości. Wynika z tego, że chcąc coś osiągnąć należy połączyć w jedno: porządek oraz nieład.
Sami odnieście się do tego nurtu: czy warto czy też nie, czy ma on sens a może go nie ma?